طرح باززنده سازی کارخانه چیت سازی بهشهر و ایجاد کاربری جدید دانشکده معماری

بناهای تاریخی به مثاب? میراث فرهنگی، امروزه دستخوش تغییرات و تحولاتی شده که عملادرجهت تخریب و نابودی است و محیط هایی که باید به عنوان فضاهایی سرشار از نشاط و سرزندگی در شهر به شمار آیند، امروزه به نمادی از نابسامانی شهری تبدیل شده اند. بنای تاریخی تنها یک مسئل? کالبدی نیست، بلکه مسائل اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی را نیز دربر میگیرد؛ از این رو موضوع دخالت در آنها، دارای اهمیت و پیچیدگی های خاص خود است و هر بنایی باتوجه به شرایط مکانی خاص خود، روش خاص مداخله را می طلبد. «کارخانه چیت سازی بهشهر» نه تنها یک بنای با ارزش از لحاظ معماری و تاریخی است، بلکه قرارگیری آن درزمره معماری صنعتی که گونه خاصی در عرص? معماری دهه های گذشت? ایران میباشد، ارزشی دوچندان و قابل تأملی را برای این بنا موجب می شود. در سال های اخیر،به علت رکودصنعت نساجی در ایران که منجربه ورشکستگی کارخانه و تبدیل آن به سایتی متروکه شده است سیمای نابهنجاری را در فضای شهری به دنبال داشته است. عدم احیا این سایت پتانسیل های ویژه ای که درپس شاخصه های معماری و اسمی این مکان موجود میباشد زایل کرد. که این امرمتاسفانه به تخریب آن منجرشده است.درراستای شکوفایی این پتانسیل هاویادآوری ارزش های نهفته در سایت، سعی شده با ارتقاء کیفیت کالبدی و اتفاقات پیرامونی این بنا، نه تنها ازنظر کالبدی آن را احیاء کرد، بلکه دامن? فعالیت آن در حوز? فراگیرش را گسترش داد. با پیشنهادکاربری جدید به عنوان دانشکده معماری سعی شده این مکان توسط مخاطبینی که فهم بیشتری از ارزش های این گونه بناها ومحوطه های تاریخی دارند اداره شودونیزبه منظورارتقاء کیفیت فضای شهری وافزایش تعامل ساکنین بومی با سایت سعی شده بخشی ازسایت مورد استفاده عموم قرار گیرد. هدف ، زنده سازی این مکان به وسیله ایجادتعلق در مردم ودانشجویان معماری باحضورفعالشان در سایت است. دراین زمینه، باتوجه به مقتضیات خاص موضوع، با نمونه های موردی محدودی روبرو هستیم؛ درنتیجه جهت درک بهتر موضوع، دو دسته نمونه، مورد بررسی است. دست? اول، نمونه های الحاق و باززنده سازی بناهای تاریخی و دست? دوم، موارد مربوط به دانشکده معماری و درادامه با بررسی و تحلیل آن ها، سعی بر انطباق کالبدی کاربری این بناها است.